Türk yayınevlerinde, son aylarda her zamankinden de çok gözüme batan bir durum var. Hani eften püften blog yazarlarının yazdığı kitapları yayınlama gibi bir trende uyum sağladılar ya peki, çeşit olsun ama Türkiye`de gelmiş geçmiş bir ton müthiş yazarın kitaplarını bulamama sıkıntısı varken, bu trende uymak bize ne sağladı?
Bu ülkede klasikler arasına girmiş pek çok kitap ya Türkçe`ye çevrilmemiş ya da baskısı tükenmiş olarak bekliyorken, günlük veya hikaye kılığına girmiş dedikodu kıvamındaki yazıları kitaplaştırmak ne işe yarıyor acaba? Yani sanırım hayatında eline kitap almamış, gazete takip etmemiş ama haftalık magazin dergilerini itinayla takip eden kesimin biraz daha meşgale bulmasından başka bir iş görmüyordur.
Arayıp da bulamadığım birçok yazarın kitabını yurt dışından getirmek zorunda kalırken raflarda bu yeni çıkan kitapları görmek beni benden alıyor doğrusu! Neden 15-20 yıl önce baskısı tükenen güzelim kitaplar bir daha basılmaz? Neden yüzde 80`i Türkçe`ye çevrilmez? Fransızların dünyaya kazandırdığı en önemli kadın yazarlardan biri olan, en sevdiğim yazar Françoise Sagan`ın kitaplarını bir kitapçıya sorduğumda, yalnızca Günübirlik Acı`yı bulabiliyorsam, ya da hiçbirini bulamıyorsam, ama bahsettiğim "dedikodu" kitapları etrafta yığın yığınsa çağdaşlaştık mı demektir? Oh, rahatlayalım o zaman!
NOT: Osho`nun bir kitabından hatırlıyorum, böyle zararlı "ürünler" için; bunlar boğaza sokulan bir parmaktır, kusturur, o kişiyi rahatlatıp iyileştirir diyordu ama sen sen ol, başkalarının kusmuklarından uzak dur, başkasının kusmukları üzerinde yoğunlaşacak olursan çıldırırsın diye de ekliyordu. Evet, gerçekten bazı kitaplar, sadece yazanın çekmecesinde kalmalı…
GÜNLÜK TAROT FALINIZ
