Sıranı Bekle

 Fotoğraf makinesinin pilini bir gün önceden şarja koy, hafıza kartını kontrol et, kartvizit al (ne olur ne olmaz, keşfedilirim belki=)), şov programlarının çıktısını al. Her şey tamam, Milano Moda Haftası için hazırız. Evet, sadece ben değil konuyla çok haşır neşir olmasa da erkek arkadaşımı da fotoğraf makinesiyle birlikte yanımda sürüklemeye karar verdim. Malum moda haftası, sokaklar her zamankinden çok daha hareketli ve eğlenceli ve çekilecek çok fazla insan var.

İlk durağımız Viale Piave`deki D & G defilesi oldu. Basın, bloggerlar, davetliler seri bir şekilde gelmeye devam ediyordu. Kıvanç (nam-ı değer sevgili) gözlerini devirip "ne işim var benim burada?" dese de fotoğraf çekmeye devam ederken ben de diğer giriş kapısını kolluyordum. Defile davetlileri içeri girerken ayrı bir kalabalık dikkatimi çekti. 

Moda haftası acemiliğimden olsa gerek hepsinin defile davetlisi olduğunu düşündüm. Yanımda da bunu kanıtlayacak derecede gösterişli bir kız duruyordu. Fotoğrafını çeksem mi çekmesem mi diye düşünürken kızın görevlilerden birine "Ben de girmek istiyorum, ne olur davetiye alabilir miyim?" demesiyle fotoğraf faslını geçip kendimi şokun etkisine bırakmaya karar verdim. 

Şokun nedeni sadece kızın söyledikleri değil görevlinin "Bakarız, biraz bekle" demesiydi. Demek ki oluyordu, normal bir şeydi bu. Davetiye bana verilecekmiş gibi kızın yanında beklemeye başladım. Esas davetlilerin içeri alınması bitince görevli elinde diğer davetiyelerden farklı bir kağıtla geldi ve kıza verdi. Çığlıklar ve teşekkürlerle dolu on beş saniyenin sonunda bende şokun etkisinden çıkmaya karar verip diğer davetiye bekleyenlerin yanına gittim.

Ben, eşofman ve spor ayakkabı ikilisinden gayet memnun olduğum için alınacak kişi sayısına olan merakım yüzünden orada durdum. Hadi genç kesimi anladım, defile, moda, ünlüler ilgi çekici olabilir ama bu performansın aynısını orta yaş kesiminde görünce biraz şaşırdım doğrusu. Uzun bir bekleyişin ardından on kişi daha içeri alındı ve kapılar kapandı.

Yalan söylemek olmaz bu kadar laf ettim ama Şubat ayındaki moda haftasına kadar topuklu ayakkabılarla bekleme süremi arttırabilirsem, sırada beklerken  sanki ben tasarımcıyı davet ediyormuşum tavrını takınabilirsem belki şansımı denerim. Ama biraz da kilo vermek lazım.( Yok, sıfır beden olupta eksilere inmeye çalışan grupta değilim ayrıca kendilerine gıcığım :)) 

Bu yaşadığım daha doğrusu öğrendiğim yeni bilgiyi Kıvanç ile paylaşmak istedim ve sıranın yanında beklerken kimsenin Türkçe bilmediğini düşünerek tam konuşmaya hazırlanıyordum ki yanımda duran kızlardan birinin " Of yani, bu kadar giyindik, anlamıyorum yani niye almadılar ki bizi, ortam baydı yani, hadi yürüyün öbür defileye" diyerek mükemmel Türkçesi ile sıkıntısını dile getirince bende tüm diyeceklerimi yutup hızlı adımlarla yanlarından uzaklaştım.