Son zamanlarda klişe bir şekilde hep aynı şey söyleniyor“ kendini ve başkalarını affet .“Gerçekten affetmenin ne anlama geldiğini biliyor muyuz? Üstelik davranışımızdan dolayı bizi affetmeyen yakınımıza “Tanrı bile affediyorken sen kimsin de beni affetmiyorsun”diyerek gerçekten ne söyledğimizin farkında mıyız?
Tanrı’nın affedileceğimize verdiği güvence, biz insanların günah işlemesi şeklinde devam edecek. Kimse günah işlemezse Tanrı da affetmek durumunda kalmaz…
Ama bizlerin kendimizi ve birbirimizi affetmemiz o kadar da kolay işlemiyor. Ego zihnimiz kolaylıkla affetmez ya da zayıflığından dolayı affeder gibi yapar. Affedilecekler listesi yapsak son kullanma tarihini çoktan geçenler de vardır ama affetmeme oyununu çok sıklıkla oynadığımız için hala bağışlamadığımız onlarca olayımız vardır.
Karınızı ve kocanızı çok sevdiğinizden ya da mecbur olduğunuzdan dolayı insanların yanında sizi küçük düşürmesine rağmen, ve sizi eline geçirdiği her fırsatta aldatmasına ve yalan söylemesine rağmen affetmek zorunda kaldınız. Ama yan komşunuzu sizin hakkınızda söylediği bir iki dedikodu yüzünden sırf ona mecburiyetiniz olmadığı için asla affetmediniz. Ya da kariyerinizi baltalayarak sizin yerinize geçen aslında hiç de “hak etmeyen” şimdi müdürünüz olan yakın çalışma arkadaşınızı affetmediniz. Sadece tümüyle kaybeden biri olmamak için, bunu belli etmeden, içinizden nefret ederek ve kızarak çalıştınız.
Dışarıdan bakılınca bağışlanmaz durduğu halde mecburiyetlerimiz yüzünden affedici görünmek zorunda kaldığımız bir yönümüzle, kızgın olmamıza rağmen mecbur olmadığımız için asla affetmediğimiz diğer yönümüz ne kadar da çelişiyor ama aslında içimizde yaşadıklarımızla birebir aynılar.
İnsani bakış açısına göre affetmediğimiz halde tam tersini yaparken aynı şeyi Tanrı’nın yapmayacağını biliriz.
Genel bakış açısına ve öğretilere göre aslında bizler içimizde her ne yaparsak yapalım dua anında Tanrı’nın bizi affedeceği gerçeğini hissetmek isteriz. Öyle ya bizler onun eseriyiz, O bizim yaratıcımız değil mi? Ayrıca O’nun yan komşusu olmadığımızı, O’na ortak koşulamaz kuralını da büyük bir çoğunluğun bozmadan uyguladığını zaten görmekteyiz. O zaman bizler Tanrı’nın şımarık çocukları olarak, her ne şekilde davranırsak davranalım Tanrı’nın bizleri “ koşulsuz sevgi” mecburiyetinden dolayı affedeceğini ta başından beri biliriz.
Bu yüzden ben kimseyi affetmiyorum çünkü kırgın olduğum kimse yok. Dolayısıyla kendimi de affetmiyorum çünkü affedilmesi gereken bir “ben” yok.
GÜNLÜK TAROT FALINIZ
