Bazı insanlara pek bir özeniyorum. Vallahi! Yanlış anlamayın, kendinden memnun olmayan biri değilim ama hepimizin aklından geçiyordur mutlaka zaman zaman bu tip şeyler.
Ben de bir bakayım dedim, ne olacak bir liste yapmaya kalkarsam? Durum ne kadar vahim?
Küçücük bavullar…
Mesela bayılıyorum seyahate giderken küçücük bavul yapabilenlere! Yok olmuyor! Ben yapamıyorum. Ne kadar uğraşırsam uğraşayım, çantayı mutlaka bagaja vermem gerekiyor. Hani elimde olsa tüm gardırobumu yanımda taşımak istiyorum. Bu yaz bir kere küçük bavul yapmayı başardım ama zaten seyahat bir günlüktü!
Uyandırıldıklarında gülebilenler…
Uykusundan uyandırıldığında gülen insanlar vardır ya, işte onlar benim idollerim! Mesela, diyelim ki su içmek için kalktım yataktan ve Kerem uyandı. “Canım iyi misin?” diye sorar ve mışıl mışıl uyumaya devam eder. İsterseniz beni bir de ona sorun! Adamcağız sabahları dolapta el feneriyle kıyafet arıyor! Hatta bir gün işe farklı renkte çoraplarla gitmişliği var!
7/24 jilet gibi olabilenler…
Hani en günlük kıyafetleriyle bile dergi kapağından fırlamış gibi görünebilenler vardır. Hani sanki evde bir `stylist` hazır beklemektedir. Nasıl olur bu, bileniniz var mı? Sürekli ne giyeceklerini mi düşünürler? Kafalarında kombinleri hazır mıdır? Akşamdan mı karar verirler ne giyeceklerine yoksa sabaha mı bırakırlar? Sonra o pantolon hiç mi kırışmaz, kazak hiç mi tüylenmez, kravat hiç mi gevşemez? Böyle jilet gibi görünmenin sırrı nedir?
Bir çırpıda masa donatabilenler…
Çok sevdiğim bir arkadaşım var. Onun için yemeğe misafir olması sıradan bir akşam geçirecekleri anlamına gelir. Sanmayın ki işsiz güçsüz kendisi. Gayet de mesai gerektiren bir işi var. Ama “Hadi yemeğe gelin bu akşam” dediği anda (burada “bu akşam”ın altını çizmek isterim) antre, ana yemek, tatlı masada! Nasıl oluyor bu? Evde yardımcısı da yok! Bütün yemekler de yeme de yanında yat cinsinden. Benim akşam yemeğe misafirim olması demek, o günkü bütün işlerimi iptal edip kendimi mutfağa kapatmam demek! Anlatabildim mi?
Çok yönlü insanlar..
Konu arkadaşlarımdan açılmışken, bir arkadaşım daha var, o da on parmağında on marifet. Hem büyük bir şirkette üst düzey yönetici, hem fotoğraf çekiyor (sergi açacak düzeyde), hem gitar çalıyor (grubu var, konserler veriyorlar), hem yoga, hem koşu, hem yelken… Yazarken yoruldum vallahi! Bu arada gezmeyi de ihmal etmez. Sosyal hayat da tam gaz! Bu enerji nereden gelir? Bu nasıl bir zaman yönetimidir? Bu tarz insanlar ennnn çok özendiklerim arasında! Ben freelance çalışıyorum, düzenli olarak spor salonuna gidiyorum. Geçen sene gitar ve oyunculuk derslerine başladım. İlk ayın sonunda yavaş yavaş pişman olmaya başlamıştım. Akşam yattığım yeri bilmiyordum öyle söyleyeyim!
Hafızası kuvvetli olanlar…
Bir de her şeyi akıllarında tutabilenler vardır. Mesela kuzenimin eşi Bartu. Aramızda Bartulamak diye bir şey var! Bir yerde takıldın mı “Alo Bartu?”. İnsan gittiği hiçbir yerin adını (özellikle yurt dışında), okuduğu hiçbir şeyi unutmaz mı? Ben elimi hesapladıktan sonra oyuna döner dönmez kaç olduğunu unuttuğum için briç derslerini bıraktım! Hafıza balık ki ne balık!
Tabi kendime gelip mantıklı düşündüğüm zaman “Madem küçük bavul yapamıyorum, kasmayı bırakıyorum. Ben büyük bavul yaparım kardeşim. Uykumdan uyandırıldığımda da sinirli olurum. Bunu da yakınlarım bilir ve uyandırmazlar. Jilet gibi görünmesem de düzgün giyinirim Allah’a şükür. Bugüne kadar mahçup olmuşluğum yok. Eve misafir çağıracağım zaman da boş bir günümü seçerim. İşler benim için biraz ağır ilerliyor, ne yapalım? Öyle aynı anda çok şey de yapamam. Tek tek gelin mümkünse. Hafızama da güvenmiyorum. Sürekli not almam bundandır…” diyebiliyorum da işte insanlık hali… Özenmeden de yapamıyorum…
GÜNLÜK TAROT FALINIZ
