Nejat İşler Kitap Çıkarıyor

Nejat İşler`in ‘Gerçek Hesap Bu!’ adlı kitabı, 24 Mayıs’ta çıkıyor. Satış gelirinin, başkanı olduğu Gümüşlükspor için kullanılacak.

Hürriyet`ten Uğur Vardan`ın Nejat İşler`le yaptığı söyleşi şöyle:

Önce yazıyla olan ilişkini sorayım?

– Valla en başından beri var, bildim bileli yazıyorum ben hep.

Bir kısmı kitaba da alınan yazıların serüveni nasıl başladı, Ot macerasını kastediyorum yani.

– Şöyle oldu: Ercan’la (Mehmet Erdem) Emrah Serbes dediler “Yazsana” diye. Galiba Metin Üstündağ’ın da fikriydi, tam hatırlamıyorum. “Yazar mısın” falan. Ben de “Yazarım” dedim. Yaklaşık üç yıldır sürüyor bu serüven, şimdilerde ‘Bavul’da yazıyorum.

Peki bu yazıları belli bir akışa, kronolojiye oturttun mu?

– Yoo, ‘Ot’ta şöyle gelişti: Nurhat diye bir kardeşimiz var. Bana diyordu ki “Haziranda şu var, ramazan var, ne bileyim Gezi’nin yıldönümü, şu var bu var. Öne çıkanlar bunlar”. Ben de “Ha bak bu güzel” deyip tık onunla ilgili yazıyordum. Ya da ne bileyim aklıma bir şey geliyordu, bir şeye sinirleniyordum, tepki gösteriyordum, yazıyordum onu.

Daha önce yayımlanmayan yazılar da var kitapta değil mi?

– 30’a yakın yazı olması lazım orada. Onların 10-15 tanesini kitap için yazdım.

Yazarken kitaba dönüşeceğini düşündün mü?

– Yok hayır, kitaba dönüşeceğini düşünerek yola çıkmadık. Ama daha sonra bu fikir dillendirildi, çeşitli teklifler geldi çeşitli yayınevlerinden. Ben de tabii bu ortamları pek bilmiyorum, hangisine karar vereceğimi düşünürken… Nihayetinde Can Öz faktörü de devreye girince Can Yayınları’na karar verdim, zaten benim derdim kitabın satışından kazanılan paranın Gümüşlükspor’a gitmesiydi, Can’la anlaşınca bu iş de gerçekleşti.

Yazılardan bazıları diğerlerinin önünde mi senin için?

– Çoğu aslında kaybettiklerimle ilgili yazılar.

İnsan mı yoksa değerler mi?

– Hepsi. Ama insanlarla ilgili olanlar, daha yazarken düşündürttü. Uzun sürdü yazması yani. Ne bileyim, Tuncel Abi’yi, Savaş Abi’yi yazmak zor oldu.

Naçizane ben ‘Bazı Erkekleri Anlama Kılavuzu’ yazısını diğerlerine göre çok iyi çalışılmış bir yazı gibi hissettim.

– Bunların hepsi refleks yazılar.

Bir de ‘Cinayet Mahali’ni çok beğendim. Hikâyesi çok güzel ve özel, buradan film bile çıkabilir gibime geldi.

– Aslında mevzuya öyle de baktığım için sinemasal yazmaya çalışıyorum. Film gibi düşünüyorum, kuşkusuz bu bir refleks ya da bilinçaltı diyelim.

Kitapta yazdığın profillerden sinema kadar hayatı da seven, önemseyen, paylaşan, yemesini içmesini bilen yönetmenleri kendini yakın bulduğunu anlıyoruz.

– ‘Artiz’i sevmem. Futboldan düşün, teknik direktörün nasıl biri olduğunu samimiyetinden anlarsın hemen.

Oyuncusun ama ‘artiz’ yönetmenleri sevmiyorsun yani!

– Tabii canım, mesela ter göstermeyen gömlek giy. Hayır abi, ter göstereni giyer. Çünkü derdi “Bakın hani, şöyle savaştım, bu filmi böyle çektim”i göstermek. Bırak bu işleri ya. Sen o 90 dakika başlamadan önce kurmamışsan takımını, oyununu, taktiğini; maç boyunca ne yaparsan yap nafile, zaten sen çıkıp oynamıyorsun ki, çocuklar oynuyor.