30’lu yaşlar… Henüz en başında olduğum için konuyla ilgili pek tecrübem yok ama beklentim çoktu… Hani çoğu şeyi çözecek, ne istediğimi bilecek ve ‘kadınlığımın farkına’ varacaktım? Hiçbiri olmadığı gibi daha da geriye gittim düşünce olarak. 20’lerin sonunda ne istediği bilen, çoğu şeyi çözmüş ve daha mutlu biriydim. Şimdi ise içimde bir korku hâkim.
Daha onları bunları da yapmam lazım, görmediğim yerler var, yerleşik hayata geçmeye hazır mıyım?, Çocuk!!! İçimde bin tane ses oldu 30’a girdiğimden beri. Ve en baskını da, hep korku dolu cümleler kuruyor. Bir yandan hayatım boşa geçiyormuş gibi, bir yandan aslında her şey yolunda… Ben galiba komple büyümeyi sevmedim… Ne kadınlığımın farkına varmak istiyorum ne de gittikçe bilgeleşmek, sakinleşmek.
Ben gençliğime, çocukluğuma sarılıp, mutlu olduğum bir yerde, denizin karşısında, güneşin altında, dertsiz tasasız uyumak istiyorum. Keşke bazı dönemleri dondurup orada bekletme şansımız olsaydı. Arada kaçar gider, biraz orada yaşar enerji toplardık. O zaman daha mı mutlu olurduk sanki?
Farkındayım biraz iç karartıcı oldu… Muhtemelen yaklaşan yeni yaşımın, ‘31’ olacak olmanın bir gerginliği var üzerimde… Ama çok eminim çoğu kadın bunları yaşıyor ve biliyorum ki aslında bu konuda hiç de hissettiğimiz kadar yalnız değiliz…
GÜNLÜK TAROT FALINIZ
