Ve Alaçatı`daki son haftama girdim… Önümüzdeki hafta yazımı İstanbul`dan yazıyor olacağım…
Koskoca dört ayı geride bıraktım. Hayata tekrar böyle bir ara ne zaman verebilirim bilmiyorum. Yaşam öyle sürprizlerle dolu ki, çok uzun vadeli planlar yapmamızı engelliyor gibi. Ya da en azından benim için öyle.
Hoş, düşünüyorum da… Hayata ara verilebiliyor mu gerçekten?
Her zaman istediğim zaman tüm hayatımı değiştirebileceğimi savunur ve bununla övünürdüm. Ama gördüm ki, aslında en çok direndiğim şey değişimin takendisi!
Onca şey geldi başıma, onca şey yaşadım, tek yapmaya calıştığım durumu olduğu gibi korumaya çalışmak.
Evlenmiş olabirim ya da bir çok kez iş değiştirmiş olabilirim. Peki neden bana her şey aynıymış gibi geliyor? Asıl değiştirmem gereken şey ne? Hayat biçimimdeki değişiklikler beni de değistirir mi?
Mesela 4 ay için yaşam yerimi değiştirdim. Bir süre köy hayatı yaşadım. Evet, çok güzel günler geçirdim, dinlendim. Ama buraya gelirken aklımda hangi soru(n)lar varsa, aynı soru(n)larla geri dönüyorum.
Evet, zihnimi biraz olsun dinlendirdim. Ve en azından şimdi tablo karşımda netleşiyor gibi. Ama hala o tablodaki yerimi almak için, daha önce ne yapmam gerekiyorduysa onu yapmalıyım. Ben yapmalıyım. Yolum uzun…
Uzun lafın kısası, haftaya İstanbul`dan sizlere merhaba diyeceğim. Orada yaşananları, yaşadıklarımı, Zeynep`in şehir hallerini sizlerle paylaşacağım.
Ama "Daha Ekim vaar… Kasım vaaar…" diyenlerdenseniz Alaçatı o zaman da güzel. Hatta bir başka güzel! Her yer olmasa da Alaçat Kırevi, Agrilia, Kandela, Sailors, Köşe Kahve gibi Alaçatı`nın simgesi olmuş yerler kışın da açık. Deniz kenarında rakı keyfi, şömine başı şarap keyfine dönüşüyor… Benden söylemesi 😉
GÜNLÜK TAROT FALINIZ
